Fish river canyon.

In bloei in Namibië.

Fijne mensen, de zon en Namibië.

Het ritme van het rondtrekken.

De Gariep/oranjerivier.

Dé rivier van Zuid-Afrika. Antjie Krog schreef er gedichten over en Zuid-Afrikanen zijn trots op deze waterstroom die de enige echte noemenswaardige rivier in Zuid-Afrika is.
Aan de overkant (de kant die je op de foto ziet) begint Namibië,
wij zwemmen vreselijk illegaal de grens over en slapen de volgende nacht naast deze stroom.

Of hoe een voertuig voor drie weken je thuis kan worden.

Cederberg gebergte, Zuid-Afrika.

De eerste nacht,
tussen de bergen,
een landschap gevoed door één rivier.
Slapen bij een appelsienenboer
en zwemmen in het heerlijke water.

Tafelberg.

We beginnen de reis dicht bij onze Zuid-Afrikaanse thuis.
De Tafelberg als start.
We springen allemaal in de truck, uitgelaten, onwennig en vol goesting.
Zo.
We zijn vertrokken.

Ik ben weer thuis.

Al een week.
En het gaat goed.
Ik pas nog steeds in het decor.
De dagen zijn donkerder en korter,
de temperatuur zo'n 35 graden minder warm,
maar het werkt nog.
En dat het prachtig was.
De reis, de mensen, de zon, de dieren, de mieren in de tent,
de regen in het midden van de woestijn, het zand dat overal,
maar dan ook echt overal zat en elke dag een andere kleur had,
het eindeloze landschap dat, ondanks het feit dat er simpelweg niets is, zo ongelooflijk mooi is en nog zo, zo veel meer.
En ja, ik heb wat foto's getrokken.
Een hele hoop.
Ik zet ze hier te kijk.
Geniet ervan.

Klein Karoo.²

En nu nog meer weg.

Binnen een paar uur vertrek ik op een grote reis die drie weken zal duren.
Ik vertrek hier in Kaapstad, ga naar Namibië en Botswana en eindig bij de Victoria Falls in Zimbabwe. Ik zal af en toe misschien kunnen mailen, dus als je iets kwijt moet, doe het dan op die manier.
13 december kom ik ergens laat terug aan in Stellenbosch en dan vertrek ik twee dagen later richting Belgische bodem.
Het wordt hee(t)rlijk.
En ik hoop mooie foto's te verzamelen en zal jullie hier laten meegluren.
Bedankt voor alle steun en groeten op afstand.
Liefs.

Man aan een draadje.

Mensen doen vreemde dingen. Ze hangen zichzelf aan een draadje. Doen de hoogste Bungee Jump ter wereld. Zien eruit als een dode vod aan een touwtje. En vinden het leuk.

Klein Karoo.

Voëlstruis bij Oudshoorn in de Klein Karoo. We sprongen vanachter in de pick up (bakkie) van de boerenzoon en hij nam ons mee bij zijn ronde om eieren te verzamelen. Deze heeft een beetje prut in zijn ogen.
Dit was ons rode autootje voor vijf dagen, en het landschap is dat van de Karoo, heerlijk verlaten.

Met zwier.

Over de doden niets dan goeds.

Vandaag hoor ik.
Miriam Makeba is gestorven. Eén van de belangrijkste Zuid-Afrikaanse zangeressen die ook wereldwijd erg bekend is geworden.
En dan ook. Wannes Van de Velde, een monument in de Vlaamse muziekwereld, is overleden.
Wat is me dat toch.

Voorbij.

Het is over.
Het is voorbij.
Datgene waarvoor ik kwam, of beter, hetgene wardóór ik kwam,
het studeren dus is gedaan.
Ik schrijf vandaag mijn laatste examens.
Ik vergat de toneelstukken die we mochten gebruiken tijdens het examen.
Dat ontdekte ik 7 minuten voor we zouden beginnen.
Soms ben ik een ezel en ja, één die zich vaker stoot.
Er loopt altijd wel iets mis.
Maar gelukkig heeft Greet de buitenlander een fiets.
Ik vloog terug.
Zat het eerste half uur zwetend en hijgend over mijn examenvraag te piekeren.
De man voor me keek lichtelijk verbaasd/geïrriteerd.
Ik heb de toneelstukken niet gebruikt.
En nu is het gedaan.
Vreemd. Erg vreemd. Het is vakantie.
Ogen open en genieten.
Mensen vertrekken naar overal en je moet afscheid nemen.
Er zijn dingen waar ik beter in ben.
Van dinsdag tot zaterdag zit ik in een auto en geniet ik van dit land.
Zondag ben ik er weer.
Tot zo.

Zuid-Afrikaanse strand.

O bama.

Hij wint.
Ik sta om zeven uur op, om naast de wasmachines naar de tv te kijken.
Ik ben blij dat ik niet voor McCain vroeg ben opgestaan.
Er zitten al een paar Lesothanen voor de tv en even later komt een Amerikaanse die zich verontschuldigt omdat ze al de hele ochtend aan het huilen is.
Ik hoop dat het goed komt.
Zijn woorden klinken als goud.
Maar dat doen ze overal.
Hopelijk zijn ze evenveel waard als ze lijken.

6 huwelijken en 10 keer meer bruidsmeisjes.

Of hoe Die Tuinen van Die Kompagnie in Kaapstad er uitzien op een zondagmiddag.
Vol bruidsjurken en minieme prinsessen die even klein en breekbaar mee huwelijkje spelen.

En ach, we mogen ons al eens laten gaan.

Het was iets met bontjassen en de Backstreet Boys en de rest bedenkt u er gerust zelf bij.

Weer wat kleur.

Kayamandi Ikaya Primary School.

Vorige dinsdag gingen we voor de laatste keer.
We mochten foto's trekken.
Andere keren mocht dat niet, omdat het een beetje afleidt van wat we eigenlijk doen, huiswerk maken en sporten.
Beetje vreemd afscheid.
Ik vertel hen dat ik niet meer terugkom.
Ze vragen, nooit meer?
Ik zeg nee.
Ik word bedolven onder knuffels en ze spelen weer verder.
Zo moet het gaan.
Niets te sentimenteels.
Ik hoop alleen, zo hard, dat het goed met ze gaat gaan.
Ze hebben niet veel kansen.
Het kan erg slecht met ze aflopen. Ik wil zelfs niet weten hoeveel mensen er in Kayamandi Aids/HIV hebben.
Maar het kan ook goed komen. Daar ben ik van overtuigd.
Ik hoop dat ze de kansen die ze krijgen met armen en benen vastgrijpen, want dat zal nodig zijn.
En voor even geloof ik er graag in,
dat is immers het enige wat ik nu nog kan doen.









(als je een favoriete foto hebt, mag je het altijd meedelen)

Let me fly.

Het doet misschien een beetje denken aan de allereerste foto op mijn blog, maar het is toch bijna twee jaar later getrokken.

Hillsong Church.

We gingen naar de kerk in Kaapstad.
De dienst was in een congrescentrum waar 2000 man in kon. Afgeladen vol. Isreal Haughton & New Breed kwamen optreden.
De pastor was een dertiger met skinny pants en een rockend leren vestje.
Duizenden mensen gingen uit hun dak.
Zongen voor het geloof en voor de heer.
Ik bleef ademloos en keek.
Uniek, dat was het op z'n minst.

Luphumlo².

Ik heb getwijfeld of ik haar na het tekstje ook een gezicht zou geven.
Maar ik wil jullie haar glimlach niet onthouden.
Bovendien is dit het 200ste bericht op deze blog en dan mogen we al eens zot doen.

Franschhoek.

Hugenotenmonument.

Franschhoek is vlakbij Stellenbosch en qua landschap dus redelijk gelijkaardig.
Dit is dus waar ik leef. En het blijft moeilijk te geloven.

n' Beetjie rus.

Greet zit in het wijngebied.

Zo schoon.

Een natuur die nog door niemand werd bescheten.
Het onbereikbare en ontembare
dat hoogtij viert
wij moeten buigen
en bewonderen
ik wandel tussen nergens
en bergen
over rotsen en stenen
door rivieren
met de zon die aarzelend
een vlekpatroon werpt
dan weer scherp schijnt
en een vallen van water
in een ruisende
bruisende samenhang van kracht
ik zwem erin
ik zing eronder
ik lach en weet: dit duurt niet eeuwig
ik denk, dit is,
hoe een lach voor eeuwig zich voordoet.
en hoe je weken later nog
geniet
zo schoon, mijn kind, zo schoon.
je zou het niet geloven.
maar doe't toch maar,
je mag en graag.

Nholuvo.

.

Het is hier heerlijk.

Afrikaans.

Het is één van de elf talen van Zuid-Afrika, maar nog steeds erg belangrijk.
Sommigen denken aan het als de taal van de apartheid.
Misschien is het niet onterecht.
Maar het is vooral een taal die gesproken wordt door massa's mensen en die zo levend is als honderd koeien in een weide die luid loeien.
Er wordt in gelachen, in gevloekt, in gemompeld en in lief gehad.
En ik probeer voorzichtig mee.

Little touch.

Wij zijn wind.

De wind blaast de straten leeg
je haren in de war
en verwarmt je eerste blote benen
de wolken verdwijnen
twee dagen waait het overal en harder
en dan
na veel te lange kou en regen
is de zon daar
de hemel schreeuwt om ter blauwst
en wij lachen en zijn ijsjes
en smelten ook zo
in dit plotse 30 graden paradijs.

Ek en jy.

Vita en Chalane.

Wij klommen de Tafelberg op.

Twee Nederlanders in een boom.

Dit krijg je als ze even niet in de gaten houdt. Maar voor de rest zijn ze best aardig.

Chris Chameleon.

Deze man is één van de moderne Zuid-Afrikaanse muzikanten.
Hij zingt in het Engels en in het Afrikaans.
Ik zag hem zaterdag aan het werk op het Cultivaria festival in Paarl.
Hij vertaalde een reeks gedichten van Ingrid Jonker naar liedjes.
Daarnaast speelt hij ook eigen nummers, tovert hij met muziek en doet je zin krijgen om te dansen.
Hij pakt het publiek in, heeft een waanzinnige stem en verzekert een interessante muzikale avond.
En nu denk je misschien,
ja, Greet, dat is wel interessant, maar wat moeten we ermee?
Wel, op 25 oktober staat hij in onze eigenste Arenbergschouwburg in Antwerpen.
Twijfel niet, ga maar gewoon kijken.
Ek beloof dat jy dit sal geniet.
info & tickets

Luphumlo.

Ik maak met Luphumlo huiswerk.
Ik ken geen enkel meisje met een mooiere lach.
Haar ogen blinken. Haar tanden stralend wit.
Ze is verstandig en 13.
Ze is het soort meisje wat niet op een stoel gaat staan om wild in het rond te dansen.
Zij loopt niet luid rond en vraagt niet om aandacht.
Ze komt naast me zitten.
En daar zijn we allebei blij om.
Als ze iets voorleest doet ze dat zo stil dat ik me over haar heen moet buigen om het te verstaan.
Ze heeft geen toilet in haar huis.
We maken een opdracht waarbij ze wat over zichzelf moeten vertellen.
Ze laat me haar blaadje zien.
De vraag staat mooi zorgvuldig overgeschreven:

If you could choose, who do you want to be for one day?

En daaronder schrijft ze niet zoals de andere meisjes Rihanna of Beyonce. Ze schrijft:

I would like to be Greet.

Handtas.

Hoe schoon kunt gij zijn.

En ondertussen is dit nog steeds het mooiste land waar ik ooit geweest ben.

Perfekte Suid-Afrika.

Het zou een foto uit de boekjes kunnen zijn.
Maar het is er één vanop het strand.
Een vreselijk clichébeeld, maar ontzettend complex zo blijkt.
Dit is nog lang niet overal realiteit.

Sinds gisteren heeft Zuid-Afrika een nieuwe president: Motlanthe.
Waarschijnlijk wordt hij bij de volgende verkiezingen opgevolgd wordt door Zuma.
En er zijn heel wat Zuid-Afrikanen die niet met het idee kunnen leven dat hun land vertegenwoordigd zal worden door een man die een verkrachtingszaak boven zijn hoofd heeft hangen, een man die mogelijk corrupt en een verkrachter is.
Erg moeilijk. Want nergens is bewezen dat hij het is.
Dus voorlopig is iedereen onschuldig.
Mbeki heeft ook grote fouten gemaakt.
Is het dus een goede zaak dat Mbeki er niet meer is?
Ik zou het niet kunnen zeggen en met mij vele Zuid-Afrikanen.
Er zijn ook een tiental ministers samen met Mbeki opgestapt.
Er is sprake van een breuk binnen ANC.
Spannende tijden dus.
Voor de uiterst geïnteresseerden, de Zuid-Afrikaanse krant online: www.dieburger.com

Thabo Mbeki.

Is niet meer.
Behalve regeringsgezever in eigen land.
Is hier net een president verzopen.
Mbeki heeft aangekondigd dat hij zijn ontslag aanvaardt.
Ik heb geen idee wat er nu gaat gebeuren.

Het is Lente.

Maar zo voelt het niet.
Veel te koud voor de tijd van het jaar, te weinig zon en te veel regen.
En zelfs!:

"Sneeuvlokkies op Tafelberg is so skaars soos hoendertande, maar dis presies wat ’n groep besoekers Vrydag rondom die boonste stasie van die kabelkar waargeneem het, berig Nikky Oosthuizen."
uit: Die Burger

Durban.