o, ik weet het niet,
maar besta, wees mooi.
zeg: kijk, een vogel
en leer me de vogel zien
zeg: het leven is een brood
om in te bijten en de appels zien rood
van plezier, en nog, en nog, zeg iets.
leer me huilen, en als ik huil
leer me zeggen: het is niets.
Herman de Coninck
waaruit of
hoe
ik besta
dat baart u zorgen
maar legt uw onrust
toch aan wal
wij zijn geen zeevoud
van verwarring
hoogstens dobber ik wat rond
van oeverloos verlangen
en elke stormnacht
drijft ons verder
wij wachten op de ochtend
die geurt
naar dauw en warme armen
kom
sla ze om me heen.
Deze foto werd genomen naar aanleiding van een kleine workshop in het Fotomuseum rond portretfotografie.
Er heeft iemand zijn broek te hard laten zakken.
Er ligt twintig cent in het toilet.
dat zorgt voor vragen. van wie komt het
en vooral, wie zal het er weer uithalen.
ik bijvoorbeeld. bedenk al allerlei technieken.
(dat ding spoelt natuurlijk niet door)
en dat het bovendien misschien beter is voor het toilet als er niet ergens geld in vast geraakt.
ik weet het niet.
twintig cent. dat is een stronk witloof, twee wc-rollen, één zesde van een bus shampoo, 20 oorstokjes en een heel klein driehoekje pizza.
we zijn met z'n negenen.
en mogelijk denken we allemaal een paar keer per dag dezelfde dingen over dat blinkend muntje.
en wat als het er opeens uit is.
dan is het helemaal een groot raadsel.
ik vind het erg geestig.
en samen met andere nonsens en schoolwerk vul ik mijn dagen.
