Klein Karoo.²

En nu nog meer weg.

Binnen een paar uur vertrek ik op een grote reis die drie weken zal duren.
Ik vertrek hier in Kaapstad, ga naar Namibië en Botswana en eindig bij de Victoria Falls in Zimbabwe. Ik zal af en toe misschien kunnen mailen, dus als je iets kwijt moet, doe het dan op die manier.
13 december kom ik ergens laat terug aan in Stellenbosch en dan vertrek ik twee dagen later richting Belgische bodem.
Het wordt hee(t)rlijk.
En ik hoop mooie foto's te verzamelen en zal jullie hier laten meegluren.
Bedankt voor alle steun en groeten op afstand.
Liefs.

Man aan een draadje.

Mensen doen vreemde dingen. Ze hangen zichzelf aan een draadje. Doen de hoogste Bungee Jump ter wereld. Zien eruit als een dode vod aan een touwtje. En vinden het leuk.

Klein Karoo.

Voëlstruis bij Oudshoorn in de Klein Karoo. We sprongen vanachter in de pick up (bakkie) van de boerenzoon en hij nam ons mee bij zijn ronde om eieren te verzamelen. Deze heeft een beetje prut in zijn ogen.
Dit was ons rode autootje voor vijf dagen, en het landschap is dat van de Karoo, heerlijk verlaten.

Met zwier.

Over de doden niets dan goeds.

Vandaag hoor ik.
Miriam Makeba is gestorven. Eén van de belangrijkste Zuid-Afrikaanse zangeressen die ook wereldwijd erg bekend is geworden.
En dan ook. Wannes Van de Velde, een monument in de Vlaamse muziekwereld, is overleden.
Wat is me dat toch.

Voorbij.

Het is over.
Het is voorbij.
Datgene waarvoor ik kwam, of beter, hetgene wardóór ik kwam,
het studeren dus is gedaan.
Ik schrijf vandaag mijn laatste examens.
Ik vergat de toneelstukken die we mochten gebruiken tijdens het examen.
Dat ontdekte ik 7 minuten voor we zouden beginnen.
Soms ben ik een ezel en ja, één die zich vaker stoot.
Er loopt altijd wel iets mis.
Maar gelukkig heeft Greet de buitenlander een fiets.
Ik vloog terug.
Zat het eerste half uur zwetend en hijgend over mijn examenvraag te piekeren.
De man voor me keek lichtelijk verbaasd/geïrriteerd.
Ik heb de toneelstukken niet gebruikt.
En nu is het gedaan.
Vreemd. Erg vreemd. Het is vakantie.
Ogen open en genieten.
Mensen vertrekken naar overal en je moet afscheid nemen.
Er zijn dingen waar ik beter in ben.
Van dinsdag tot zaterdag zit ik in een auto en geniet ik van dit land.
Zondag ben ik er weer.
Tot zo.

Zuid-Afrikaanse strand.

O bama.

Hij wint.
Ik sta om zeven uur op, om naast de wasmachines naar de tv te kijken.
Ik ben blij dat ik niet voor McCain vroeg ben opgestaan.
Er zitten al een paar Lesothanen voor de tv en even later komt een Amerikaanse die zich verontschuldigt omdat ze al de hele ochtend aan het huilen is.
Ik hoop dat het goed komt.
Zijn woorden klinken als goud.
Maar dat doen ze overal.
Hopelijk zijn ze evenveel waard als ze lijken.

6 huwelijken en 10 keer meer bruidsmeisjes.

Of hoe Die Tuinen van Die Kompagnie in Kaapstad er uitzien op een zondagmiddag.
Vol bruidsjurken en minieme prinsessen die even klein en breekbaar mee huwelijkje spelen.