Waar zit ze toch.

Voor mensen die zich nog steeds afvragen, waar zie ze nu eigenlijk?
Hier dus. Het rechtergebouw op de foto op de begane grond.
(of zoals de telling in Zuid-Afrika gaat: de eerste verdieping)
Daar woon ik.
Vijf maanden lang.
Ik heb een eigen badkamertje en deel de keuken met Karolien, mijn studiegenootje.
En dan delen we met z'n achten een soort van eetzaaltje.
Allemaal een beetje kaal, maar na wat knutselwerk ziet het er hier best gezellig uit.
Dus nu weet je het, ik heb een erg goed dak boven mijn hoofd.
(al wordt het aan de voetjes soms wat nat, maar dat is een ander verhaal)

Betty's Bay².

Pinguin.

Hier is er eentje van de paar honderd die er rondwaggelden.

Betty's Bay

En hier zo ongeveer wonen de pinguins in Zuid-Afrika.
En is het dus wederom erg mooi.
Ik zet later nog foto's van deze diertjes op mijn blog.

Karolien in Suid-Afrika.

Zoals ze is.

En dan was ik deze nog vergeten.

Moritz met de kameleon die we tegenkwamen op één van de planten in de Botanische tuin van Stellenbosch.

Regen.

Vandaag bracht de dag:
regen, hopen regen,
met een auto rondrijden,
mist, zon, zee
en een hele dierentuin:
walvissen, pinguins en rotsdassies
en weer. heel veel bergen
met telkens een andere kleur
een andere geur
mooi zo
ik zet gauw wat foto's

De weg.

Ik begin mijn weg te kennen
heen en weer te weten
boekenwinkels met de juiste geur te vinden
en in zo'n boekenwinkel
Herman Van Veen op de achtergrond
ze weten hier wat mooi is
en hebben veel verhalen

dit is een kleine veilige wereld
waarin alle huizen veilig wit geverfd
iedereen elegant over
schoongeveegde voetpaden beweegt
en mensen de hele nacht opblijven
om te werken voor jouw veiligheid

trotse bergen die de stad omringen
als een gekend gedicht
een trouwe vriend
en een geduldige achtergrond voor elk verhaal

en toch
het zit hier vol contrasten
die soms pijnlijk alledaags zijn
en waar ik zo gauw geen antwoord op weet
waarin ik weer verloren loop
en met mezelf zo weinig blijk

ik moet nog even zoeken
voor ik de weg hier ken

Veel noten op zijn zang.

In Kaapstad was een herdenkingsceremonie bezig toen wij er passeerden.
En zoals dat gaat met herdenkingsceremonies, is iedereen liefst op zijn paasbest en in vol ornaat.

Waterpret.

Wakker worden.
Slaap uit je ogen wrijven
en dan beseffen.
dat voor de tweede keer de badkamer-, slaapkamer en keukenvloer bedekt is met een laag water.
Je loopt wat te pletsen in je eigen kamer.
Het zijn lappen.
Maar ze fiksen het. Met een glimlach.
En een verbazende onbezorgdheid.
En er zijn ergere dingen.

Mandela die 90 is geworden hangt nog steeds vrolijk lachend tegen mijn muur.
Tot zover gaat alles goed.

Poskaarte.

En hierzo, ben ik bereikbaar per post:

Greet Jacobs
Block 3: Room 101B
Academia
POSBUS 3488
MATIELAND 7602
Suid-Afrika

Het is hier een mooie zonnige dag om van te genieten.

Kaapstad.

We waren een dagje echte toeristen en reden met een bus de heuvel (van 600 meter hoog) op.
En daar kon je Kaapstad zien met tegen de achtergrond de immense Tafelberg.
Later proefden onze voeten voor het eerst het Zuid-Afrikaanse zeewater.
Sommige helden namen uit vreugde een duik in het water, wat voor de Zuid-Afrikanen ondenkbaar is omdat het nu de koudste tijd van het jaar is.
Op de foto boven zie je een stukje heuvel, een stukje stad en een andere berg.

Tuine van die Kompanjie.

Kaapstad is wat je kan noemen: vreselijk groot, vreselijk mooi en zo veel drukte.
En dan is het toeristisch hoogseizoen nog niet eens begonnen.
En daar middenin. In die welige drukte.
Ligt die 'Tuine van die Kompanjie'.
De naam is afkomstig van de Oost Indische Compagnie die hier zovelen jaren geleden de eerste steden maakten en dus ook dit park.
Het is een adempauze, een rustpunt in een grote gestructureerde chaos.
Daarom en daarover schreef Stef Bos een liedje, deels in het Nederlands, deels in het Afrikaans.
De tekst kan je hier lezen.
En of je een Stef Bos-fan bent of niet, hij vertelt wel erg mooi hoe het hier gaat en hoe het er hier uitziet.
Een mooie foto maken die hierbij past bleek niet zo makkelijk. Ik blader wat door mijn foto's, maar vind er geen die hierboven past.
Behalve deze dan.
Een groep vogels die de hele tijd druk heen en weer vlogen in het park.

Maandag 4 augustus treedt Stef Bos op in het universiteitstheatergebouw.
Ik ben benieuwd hoe zijn verhaal hier klinkt.

Op Trip.

Ik ben er.
Al een week.
Het gaat goed met me.
Ik heb vanochend mijn eerste cursus in Afrikaans gehad en ook dat ging best goed.
Ik ben hier nog maar een week, maar ik weet al niet meer waar te beginnen.
We lopen veel rond, de zon helpt ons daarbij en voor een winter is dit zeer fijn weer.
Maar het gaat allemaal erg vooruit.
We kopen een fiets, we gaan een fietstocht maken.
We worden omringd door immense bergen en natuur.
We nemen er foto's.
En zetten ze op internet.
Een eerste proefje en tegelijkertijd ook het bewijs:
Greet en Karolien zijn in Zuid-Afrika.

Tijd.

Mijn zak is gepakt.
Straks klap ik mijn computerscherm dicht en de volgende keer dat ik hem opendoe zal ik in Zuid-Afrika zijn.
Ik probeer jullie de volgende maanden een beetje mee te laten kijken door mijn ogen.
Ik weet niet wat het gaat worden.
Maar ik heb er zin in.
Ik ga dit mierenland missen.
En nog meer zijn mensen.
Maar ik ben gauw weer terug.
Heel veel liefs.

Barvaux 14.22u.

Nog een paar keer loeien.

Amsterdam