Zo schoon.

Een natuur die nog door niemand werd bescheten.
Het onbereikbare en ontembare
dat hoogtij viert
wij moeten buigen
en bewonderen
ik wandel tussen nergens
en bergen
over rotsen en stenen
door rivieren
met de zon die aarzelend
een vlekpatroon werpt
dan weer scherp schijnt
en een vallen van water
in een ruisende
bruisende samenhang van kracht
ik zwem erin
ik zing eronder
ik lach en weet: dit duurt niet eeuwig
ik denk, dit is,
hoe een lach voor eeuwig zich voordoet.
en hoe je weken later nog
geniet
zo schoon, mijn kind, zo schoon.
je zou het niet geloven.
maar doe't toch maar,
je mag en graag.