De Geruchten.
Vanavond gaat in het toneelhuis 'de Geruchten' van Olympique Dramatique en Guy Cassiers in première.
Gisteren zag ik de try-out en ik was onder de indruk.
Geen flashy videobeelden zoals in Wolfskers en Mefisto van Cassiers,
maar wel weer prachtig gebruik gemaakt van techniek zonder het gevoel voor realiteit uit het oog te verliezen.
Hoe een spiegel een hele scène wordt.
Hoe microfoons mee het spel bepalen, hoe ze iemand mee gestalte geven, erotiseren, op de tippen doen staan,... Hoe geluid bijna een eigen personage is.
Vaak kost een voorstelling in het toneelhuis bakken geld om te maken en weet ik achteraf niet altijd of dat de moeite waard was.
Hier was het dat wel en je kan alleen maar hopen dat we er allemaal een voorbeeld aan nemen.
En voor ik helemaal verzuim in lofuitingen, nog gauw ook even een pluim voor Olympique die schijnbaar moeiteloos de grenzen bespeelt van het lichtzinnige humoristische en het rauwe verhaal, waarbij er ongetwijfeld een heel groot deel van de pluim naar Hugo Claus gaat die het boek 'De Geruchten' schreef, waarop deze voorstelling gebaseerd is.
Komt bij op het lijstje: te lezen boeken.
En voor jullie zeker bij op het lijstje: te kijken toneelstukken.
3 opmerkingen:
Volgende week ga ik ook kijken.
Op zoek naar recensies heb ik wat gegoogled. En waar kom ik terecht? Jaja, bij Greet Jacobs! Na het lezen van jouw lofzang heb ik er nog meer zin in gekregen. Bedankt. Gegroet.
vind het een van de slechtste boeken van Claus, zeker geen hoogtepunt als je meer Claus wil lezen! Het stuk zelf vond ik ook maar weinig inspirerend. De spiegel werkte mooi als spiegelbeeld van de dubbele persoonlijkheden van het dorp, maar vond het geheel wat te mager. Geen spanning, geen contrast, altijd maar voortkabbelend. Een gemiste kans, als je het mij vraagt. Blij dat jij ervan genoten hebt alleszins.
Naar het schijnt ga ik morgen kijken. Heb zelfs horen zeggen dat ik benieuwd ben.
Een reactie posten